پدران و مادران به اين مطلب واقفند كه يكي از اولين مسئوليت‌هاي آنها آنست كه به فرزندان خود عشق به خداوند و عشق به مظاهر مقدسه الهيه را بياموزند. پدر و مادر معمولاً در مورد مسائل روحاني مانند نماز و دعا با لحني طبيعي و بسيار ساده صحبت مي‌كنند و زندگي روزانه آنها با توكل به خدا و شكرانه نسبت به آنچه كه خداوند به آنها عطا كرده است همراه است. در چنين محيطي درك و فهم كودك نسبت به مسائل افزايش مي‌يابد و طفل خود را در اهداف و فعاليت‌هاي روحاني خانواده سهيم مي‌نمايد. زندگي پدر و مادر بايد طوري باشد كه ايمان واقعي به جاي قول و حرف در اعمالشان جلوه نمايد تا سرمشقي براي اطفال باشد. «اين اطفال را با نصايح الهيه تربيت كنيد. از همان آغاز كودكي عشق الهي را در قلوبشان بارور سازيد تا آنكه در زندگاني خود خشيه‌الله را ظاهر و باهر سازند و به فضل الهي اطمينان داشته باشند.» اوقات آرامي وجود دارد كه خانه در كمال سكوت و آرامش است و به اين ترتيب به دعا، مناجات، تفكّر و مطالعه منتج مي‌گردد. مناسب است كه قفسه‌‌هاي خانه از تعداد زيادي كتب در موضوعات مختلف مانند تاريخ، جغرافي، هنر، شعر، افسانه، فلسفه، اديان و غيره پرشده باشد. اين فضا كمك مي‌كند كه افراد به مطالعه تشويق شوند. وقتي والدين مطالعه را دوست دارند كودكان نيز خواندن را دوست خواهند داشت. حضرت عبدالبهاء مي‌فرمايند: خانة من خانه صلح و آرامش است خانة من خانة وجد و سرور است. خانة من خانة‌خنده و شادماني است. هركس از درهاي اين خانه وارد شود، بايد با قلبي مسرور خارج شود. شكل ظاهري خانه منعكس كنندة ماهيت و خصلت روحاني آن است. بهتر است تصاوير زيبا بر ديوارها نصب گردد، وسايل خانه رنگارنگ و راحت باشد. در صورت امكان، گُلهاي تازه روي ميز قرار گيرد، كتابهايي براي مطالعه آماده باشد، گوشه‌اي آرام مخصوص دعا و تفكّر در نظر گرفته شود. هميشه خانه را مرتّب و منظم نگاه داريد. خانه‌ ی شما خانة زيبائي، آرامش، پاكيزگي، شادماني و خنده، دعا و خدمت باشد. محیط خانه مهمان نوازانه باشد و درهاي آن را به روي همه باز نگاه‌داريد، زيرا كه هيچكس غريبه محسوب نمي‌شود.