ورود کاربر

جملات تربیتی

همت را بر تربيت اهل عالم مصروف داريد كه شايد نفاق و اختلاف از ما بين امم محو شود

فضیلت صلح و آشتی ( قسمت دوم)


" ... از حق مي طلبم ... نزاع و جدال از جهان برخيزد و محبت جمال ذوالجلال، كل را احاطه كند .... در هر دوري، امر به الفت بود و حكم به محبت، ولي محصور در دايره ياران موافق بود نه با دشمنان مخالف ، اما  الحمدلله كه در اين دور بديع، اوامر الهيه محدود به حدي نه ... بايد با كل، حتي دشمنان به نهايت روح و ريحان محب و مهربان بود .... " ( عبدالبهاء ) .

دوستان عزيز و والدين گرامي ، در قسمت دوم اين مقال ،  به بيان نوع ارتباطات عاطفي و اجتماعي اطفال با گروه همسالان و نحوه ارتباط صحيح والدين و مربيان با اطفال و تهيه و تنظيم قوانين و مقررات مناسب و مؤثر براي آنها، همراه با مصاديق و مثال هاي محسوس و عيني  در جهت اكتساب اين فضيلت مهم، خواهيم پرداخت.
والدين ، به عنوان" مربي و مشاور" فرزندان، مي توانند به زبان ساده و قابل فهم براي كودكان بگويند كه بچه هايي كه با جمع همسالان و دوستانشان هماهنگي دارند و با آنها خوب بازي مي كنند ، همه، آنها را دوست دارند و دلشان ميخواهد كه با آنها دوست باشند .
والدين به عنوان " صاحب قدرت و اقتدار " نبايد وضع قوانين و مقررات در اين مواقع را نيز فراموش كنند ، اگر اين مقررات و ياد آوري ها بصورت مثبت بيان شود ، تاثير بيشتري دارد . بيان مطلب به اين صورت كه " اگر با دوستانت خوب بازي كني، مي توانيم بيشتر در پارك بمانيم " بهتر است تا گفتن " اگر باز دعوا و مرافعه راه بيندازي، بر مي گرديم خونه ! "
سخت گيري هاي زياده از حد و امر و نهي هاي پياپي، اثر نامطلوبي در رفتار كودك دارد . بطور مثال: گفتن جملاتي مثل " بچه، چرا اينقدر شرور هستي " يا " چرا هميشه مي خواهي دعوا راه بيندازي "  نه تنها مفيد نيست، بلكه  اين احساس را در آنان تقويت  مي كند كه گوئي نمي توانند رفتار خود را كنترل كنند .
دلسوزي زياد در مورد مشكلات كودك با دوستانش درست نيست . اگر والدين در اين مورد زياده از حد حساسيت نشان دهند ، او ياد خواهد گرفت كه براي جلب توجه والدين، هميشه كوچكترين مشكل خود با دوستانش را براي والدين مطرح نمايد . به جاي اينكار مي توان به او آموخت كه چگونه از عهده حل مشكلات خود با دوستانش برآيد وبه خودش متكي باشد.
مداخله زياده از حد در كار كودك و دوستانش نيز صحيح نيست . اگر بفرض مثال ، كودك به خانه دوستش دعوت نشود ( در صورت رضايت و شناخت والدين از خانواده دوست فرزندشان ) ، والدين نبايد به والدين دوست كودكشان تلفن زده از آنها بخواهند كه وي را به خانه شان دعوت كنند . اين كار به كودك مي آموزد كه شخص ديگري مي تواند مسائل او را حل كند. گاهي وظيفه والدين است كه نام كودكشان را در يك باشگاه يا تيم ورزشي، يا موسسه آموزشي مخصوص كودكان  ( بطور مثال ، موسسه آموزش نقاشي ، موسيقي و  ... ) بنويسند ، و مسؤوليت رفت و آمد او را برعهده گيرند ، اما پيدا كردن دوست و كنار آمدن با آنها، با خود كودك مي باشد .
اصرار به كودك، زماني كه مايل به بازي با گروهي از كودكان نيست ، تاثير مثبتي ندارد . زماني كه كودك مثلا در پارك است و عده اي بچه مشغول بازي هستند و او مايل به بازي با آنها نيست ، نبايد به او زياد اصرار شود . شايد وي علاقه داشته باشد با خودش  يا با چند بچهء ديگر كه آنطرف تر هستند بازي كند . او بايد آزاد گذاشته شود ولي اجازه ندارد كه مدام، نق بزند يا خودش را به مادر يا پدرش بچسباند . مي توان به او گفت : " دو راه داري، يا اينكه با بچه ها بازي كني و يا آرام باشي تا آماده رفتن شويم . "
در اينجا يك سوال مطرح مي گردد : " اگر شاهد دعواي فرزند تان با دوستش باشيد ، چه مي كنيد ؟ "
مسلما ، نا هماهنگي و رفتارهاي پر خاشگرانه كودكان هرگز مورد تاييد و پذيرش هيچ كس نيست و اين رفتارها بايد تصحيح شوند . پدر و مادر در وهلهء اول ، بايد عكس العمل سنجيده اي داشته باشند تا اين رفتار موقت در او از بين برود . والدين نبايد ذكر كنند كه كودكشان با يك رفتار نامناسب، فردي پرخاشگر به حساب مي آيد . زيرا  كودكان گاه و بيگاه ، اينگونه رفتار خواهند كرد . آنچه آنان بايد بدانند ، اينست كه كودك بتواند رفتار درست را از نادرست تميز دهد . اين امر، زمان مي برد و والدين بايد صبور باشند .
راهكارهاي ذيل در نحوه صحيح ارتباط والدين با كودك در اين موارد، مناسب مي باشد :
-         در اولين مرحله، بايد بعنوان محافظ و مراقب، كودكان را از هم جدا نموده، آرامش را به محيط بازگردانيد.
-     علت دعواها ي بچه ها را بپرسيد . اينكار به اين منظور است كه بعدا بتوانيد فرزندتان را بهتر راهنمايي كنيد . در عين حال ، دو كودك با بيان احساسات خود تخليه شده، آرام مي گيرند .
-         هرگز قضاوت نكرده ، مقصر را اعلام نكنيد .
-     فرزندتان را تشويق نكنيد ... گاهي بعضي از والدين با گفتن جملاتي مثل " حظ كردم، خوب حسابش را رسيدي " يا " تا او باشه كه ديگه از اين كارها نكنه " كودك خود را به ناسازگاري و دعوا تشويق مي كنند .
-         در اين مرحله، طبق مقرراتي كه قبلا وضع كرده ايد ( مثلا محروم شدن از بازي ) و بسته به موقعيت و مورد خاص ، مي توانيد عمل كنيد.
-     هنگامي كه فرزندتان در روابط اجتماعي دچار مشكل مي شود ، بعدا با او راه مقابله با آن مشكل را تمرين كنيد، نه اينكه بكوشيد تا همان موقع مسئله را حل كنيد . بگوييد: " متاسفم ! كه نتوانستي با دوستت كنار بيايي و كارتان به جنگ و دعوا كشيد. بيا ! با هم ، راههايي كه مي تواني با دوستانت كنار بيايي را تمرين كنيم تا دفعه بعد دچار دردسر نشوي " . شما بعنوان " مربي و مشاور " وظيفه داريد روش حل مشكل را به فرزندتان بيآموزيد . مساله جر و بحث با يك دوست مي تواند به اين صورت حل شود :
1.      مشكل چيست ؟ جواب : " دوستم نمي خواهد همان بازي را كه من مي خواهم، بكند " .
2.   چه ميشود كرد ؟ جواب : " مي توانم تسليم او شده و هر بازي را كه او مي خواهد بكنم  يا با او به خاطر اين كار دعوا كنم و بروم با خودم به تنهايي بازي كنم يا  اينكه اول، هر طور او دوست دارد بازي كنم و بعد هم آنطور كه من دوست دارم "
3.   بايد راه حل ها را ارزيابي كرد : " اگر كوتاه بيايم ، احساس خوبي نخواهم داشت ؛ اگر دعوا كنم به خانه اش خواهد رفت ؛ اگر او را تنها بگذارم ممكن است به خانه اش برود ؛ اگر با هم كنار بيائيم ، هر دو راضي خواهيم شد ".
4.      تصميم گيري : " بيا اول، آن بازي را بكنيم كه تو مي گويي ، بعد هم آن بازي كه من دوست دارم .  باشد ؟ "
زماني، كودك در مقابل دوستش حق خود را پايمال شده مي بيند ، " مثلا دوستش مداد پاك كن او را گرفته ، پس نميدهد . " يا احساس مي كند بايد از خود دفاع كند " مثلا دوستش عمدا به او تنه مي زند يا شوخي نابجايي مي كند و سر به سر او مي گذارد " و او شروع به دعوا مي كند . براي جلوگيري از بروز چنين برخوردي بايد قبلا به وي بياموزيد كه اقدامات ديگري هست كه مي تواند جايگزين دعوا و مرافعه باشد ، ضمن اينكه او حق خود را پايمال شده نمي بيند . مي توانيد به او توضيح دهيد كه هميشه قوانين و مقرراتي وجود دارد كه از افراد، در مقابل خطاكاران حمايت مي كند . مثلا " اگر كسي از خانه اي دزدي كرد ، صاحب خانه نبايد او را كتك زده ، مجازات كند . اين وظيفه افراد و سازمانهاي خاصي بنام پليس است و تو مي تواني اگر دوستت، تو را اذيت كرد به ناظم مدرسه ( يا اگر در خانه هستيد به والدين او ) بگوئي. يا وقتي دوستت با تو شوخي كرد يا سر بسر تو گذاشت، به او هشدار بدهي. بخاطر حرف كسي كه نبايد با او دعوا كني ". البته تشخيص زمان و موقعيت براي كودكان، كار مشكلي است. بيشتر پدر و مادرها نمي خواهند فرزندان آنها پرخاشگر بار بيايند. اما همه آنها مايلند كه فرزندشان بتواند از خود دفاع كند و در برابر پرخاشگري ديگران بايستد. والدين نبايد سعي كنند كه فرزندشان يك فرد سازگار مطلق يا يك شخص نا سازگار مطلق بار آيد زيرا كه در هر دو، ضعف هائي وجود دارد. قرار داشتن بين اين دو حالت، بهترين است.
نتيجه :
براي اينكه اين فضيلت را در فرزندان تقويت نماييم بايد :
1-     چه كارهايي را انجام دهيم ؟
2-     از چه كارهايي اجتناب نماييم ؟
در پاسخ سوال اول ميتوان گفت :
-         الگوي خوبي باشيم .
-         فضاي خانه را مناسب كنيم .
-         قوانيني مناسب داشته باشيم .
-         رفتار درست فرزندانمان را تشويق كنيم .
-         فرزندان را به همدلي و محبت ورزيدن، تشويق كنيم .
-         فيلم و كتاب مناسب در اختيار فرزندانمان قرار دهيم .
-         به فرزندانمان  در حد توانشان مسؤوليت  دهيم .
-         بعضي از آداب اجتماعي را بتدريج به آنها بياموزيم .
و در پاسخ سوال دوم ميتوان اشاره نمود :
-         از فرزندانمان زياده از حد مراقبت نكنيم .
-         خواسته هاي نا بجاي فرزندانمان را برآورده نكنيم .
-         رفتار پرخاشگرانه فرزندانمان را تشويق نكنيم .
-         زياد سخت گيري نكنيم .
اين جملات را در كاغذي با خط خوش نوشته و در جاي مناسبي از خانه خود قرار دهيد :
" اي دوست ، در روضهء قلب جز گل عشق مكار . "
" فكر قوي جنگ را با فكر قويتر صلح معاوضه نما  و فكر قوي نفرت را با فكر قويتر عشق، معامله فرما . "
" احب الاشياء عندي الانصاف (محبوب ترين چيزها نزد من، انصاف است .) "
" فيروزه كيهاني "

 

ارسال کردن دیدگاه جدید

محتویات این فیلد به صورت شخصی نگهداری می شود و در محلی از سایت نمایش داده نمی شود.
  • تگ های مجاز : <a> <em> <strong> <cite> <code> <ul> <ol> <li> <dl> <dt> <dd>
  • خطوط و پاراگرافها به صورت اتوماتیک جدا سازی می شود.

اطلاعات بیشتر در مورد قالب های ورودی

سیستم امنیتی
این سیستم امنیتی برای دفع کامنت های اسپم است.
Image CAPTCHA
حروفی را که در تصویر می بینید را تایپ کنید.