مکالمه بین یک شوهر و یک روانشناس

روانشناس: آقای بندی، برای امرار معاش چه میکنید؟
شوهر: در بانکی حسابدارم.
روانشناس: همسرتان چه میکند؟
شوهر: او کار نمی کند؛ فقط خانه دار است.
روانشناس: صبح ها چه کسی صبحانه را برای خانواده آماده میکند؟
شوهر: همسرم؛ چون او کار نمی کند.
روانشناس: همسر شما چه ساعتی برای آماده کردن صبحانه بر می خیزد؟
شوهر: حدود ساعت 5 صبح؛ چون قبل از آماده کردن صبحانه، خانه را نظافت میکند.
روانشناس: بچه های شما چطور به مدرسه میروند؟
شوهر: همسرم آنها را به مدرسه میبرد؛ چون او کار نمی کند.
روانشناس: همسرتان بعد از رساندن بچه ها به مدرسه چه میکند؟
شوهر: به بازار میرود؛ بعد برای پخت غذا و شستن لباسها به منزل برمیگردد؛ آخر میدانید که او کار نمیکند.
روانشناس: غروب، بعد از آن که از محلّ کار به منزل برمیگردید، چه میکنید؟
شوهر: استراحت میکنم؛ چون به خاطر یک روز تمام کار کردن خسته هستم.
روانشناس: در آن موقع همسر شما چه میکند؟
شوهر: شام آماده میکند؛ به بچه ها میرسد؛ غذای مرا روی میز میگذارد؛ ظرفها را میشوید؛ خانه را تمیز میکند و بعد، بچه ها را می خواباند.
----------------
به نظر شما کدام یک بیشتر کار میکنند؟ کارهای روزانۀ همسر شما از صبح زود شروع میشود و تا آخر شب ادامه دارد. آیا به این میگویند، "او کار نمی کند!"؟ بله؛ خانه دار بودن نیازی به مدرک تحصیلی، و منصب عالی ندارد؛ امّا نقش آنها بسیار مهم است. قدر همسرتان را بدانید. زیرا ایثار و از خود گذشتگی او بی حدّ و حصر است. این باید برای همۀ ما تذکّری باشد و فرصت تأمّلی تا نقش یکدیگر را بدانیم و قدر بنهیم.