مادر شاهكار خلقت
نگارش :شبستان

از ابتداي خلقت ، مشيت و اراده خداوند بر اين قرار گرفت كه غريزه مادري  در وجود موجودي از  موجودات نهاده شود و  به موازات تكامل موجودات ،در انسان به عنوان اشرف مخلوقات به نهايت درجه عشق و عواطف مادري برسد و نام مادر بر او نهاده شود ودر وجود خود موجودي ديگر به نام فرزند، به مدت نه ماه  پرورش دهد و بعد از تولد، از شيره جان خود او را تغذيه نمايد و در آغوش گرم خود بپرورد . پس پرچمدار ميدان تعليم و تربيت باشد و در اين ميدان مقام اولين را كسب نمايد و كودك خود را مانند نهالي كه باغبان، با عشق و علاقه اي زايد الوصف ،از گزند آفات حفظ مي نمايد ، محافظت نمايد. در نهايت دقت ،به تاسيس آداب و اخلاق حسنه در فرزند خود همت گماردو براي رشد و نمو روحاني او تلاش كند

.
 پس به دنبال اين سرنوشت از همه خواهشها و نيازهاي خود مي گذرد تا نيازها و خواهشهاي فرزند خود را مهيا نمايد . آسايش خود را فداي آسايش فرزند خودمي كند ،از ترقي و رفاه و پيشرفت خود چشم مي پوشد تا عرصه را براي ترقي و پيشرفت فرزند خود مهيا نمايد . آنچه را در توان دارد نثار مي كند .به طفلش تعليم اخلاق ميدهد تا او در نهايت آداب پرورش يافته و چون به كمال رسيد خلق و خوي فرشتگان گيرد . هم خود بزرگوار شود و هم مشام آفاق را بواسطه اخلاق و صفات حميده اش معطر نمايند و به مانند شمع بر افروزد و موجب نورانيت عالم ظلماني گردد. . كداميك از زيباييهاي خلقت مي تواند در برابر زيبايي عشق و محبت ملكوتي مادر به فرزندش،  برابري كند.  مادر سر منشاء هستي و بقاء ، سرچشمه فداكاري  و ايثار و اهداء كننده سعادت و خوشبختي و نمونه يك شاهكار بي بديل خداوندي است.هيچ منظره اي به قدر ديدن يك مادر با بچه اش روح پرور نيست . مهر مادر مقدس ترين محبت ها است .عشق بي قيد و شرط مادر به فرزندبا هيچ عبارتي قابل توصيف نيست .
و در اين روز مبارك تو اي فرزند  ، ياد آورآن چشمهائي را كه چه بسيار روزها و شبها همواره براي تو نگران بود . بياد آور آن وجودي را كه براي تو شادي ها مهيا كرده بود . بياد آور آن دستهايي را كه شبها با نوازشهاي خود درد هاي تو را تسكين داده بود . بياد آور آن دلي را كه به خاطر تو زخمها خورده و باز وفادار و فداكار مانده بود . آنگاه زانوي خود را بر زمين گذار و براي مادرت دعا كن  و بگو :
خدایا، اي ِاله من و محبوب من و سيد من و سند من و مقصود من ....
اين سائلي است اراده باب تو نموده و فقيري است قصد درياي غناي تو كرده . سوال مي نمايم تو را به درياي بخشش تو و آفتاب عنايت و سماء فضل تو كه مقدر فرمايي از قلم اعلي از براي اين َامه خود آنچه سزاوار بزرگي تو است .