در دوران کودکی من، چندین باغچه اطراف منزل قدیمی مان داشتیم.  بزرگترینِ آنها فقط برای کِشت سیب زمینی استفاده میشد.  هنوز کِشت سیب زمینی در آن روزها را به خاطر دارم. تمام اعضاء خانواده کمک میکردند.  بعد از آن که پدرم زمین را زیر و رو میکرد، مادرم، برادرانم و من برای کار روی زمین میرفتیم.  کار من این بود که قطعات کوچک سیب زمینی را که به عنوان بذر به کار میرفت در یک ردیف در زمین میگذاشتم و مادرم یک مشت کود در کنار آنها میریخت. بعد، برادرانم با خاکی که تازه زیر و رو شده بود آنها را می پوشاندند.

ماههای بعد از آن وقتی مشغول بازی در فضای باز بودم نگاهی به باغچه می انداختم و از خویش می پرسیدم که در زیر زمین چه اتّفاقی می افتد.  وقتی زمان برداشت محصول میرسید، از بزرگی اندازۀ سیب زمینی هایی که پدرم از زیر خاک خارج میکرد در شگفت میشدم. آن قطعات کوچک سیب زمینی به مقدار زیادی موادّ غذایی باارزش و شیرین تبدیل شده بود.  این موادّ به انواع غذاهای گوناگون از قبیل سیب زمینی کبابی، پورۀ سیب زمینی، سیب زمینی سرخ کرده، و غذای محبوب من، سیب زمینی هایی که آهسته در سُس اسپاگتی پخته میشد، تبدیل میشدند. آنها تمام خانواده را در طول یک سال کامل غذا میدادند. واقعاً معجزه ای بود که میشد ناظر آن بود.

وقتی به آن دوران استثنایی دیگربار می اندیشم در بحر این پرسش غرق میشوم که چه مقدار بذرهای دیگری که در زندگی خود کاشته ام که در قلوب و اذهان دیگران، بی آن که دیده شوند، رشد کرده و بزرگ شده اند. چند دفعه خداوند از چیزهای کوچکی که گفته یا انجام داده ام استفاده کرده و نتایج زیبایی را به بار آورده است؟  چند دفعه، پروردگارم از بذرهای ناچیز برای فراهم آوردن مائدۀ آسمانی برای نفوس دیگر بهره جُسته است؟

هر روز زندگی به باغ این جهان قدم میگذاریم. هر روز بذرهایی میکاریم که میتواند به ایجاد میوه هایی زیبا و شگفت انگیز  منتهی شود. ممکن است هرگز شاهد رشد ناشی از کلمات مهربار یا اقدامات عاشقانۀ خود نباشیم، امّا خداوند ناظر و آگاه است. پس امیدوارم همیشه باغچۀ پیرامون خویش را اهمّیت دهید و مراقب باشید. امیدوارم فقط نیکی، آرامش، و شفقت را در باغ زندگی هر کسی که ملاقات میکنید بکارید. امیدوارم هر روز به ظهور و بروز معجزات کمک کنید.

Planting Potatoes

When I was a boy growing up we had several gardens around our old house. The largest one of all was used just for growing potatoes.

I can still remember those potato planting days. The whole family helped. After my Dad had tilled the soil, my Mom, brothers, and I went to work. It was my job to drop the little seed potatoes in the rows while my Mom dropped handfuls of fertilizer beside them. My brothers then covered them all with the freshly turned earth.

For months afterward I would glance over at the garden while I played outside and wonder what was going on underneath the ground. When the harvest time came I was amazed at the huge size of the potatoes my Dad pulled out of the soil. Those little seedlings had grown into bushels and bushels of sweet sustenance. They would be turned into meal after meal of baked potatoes, mashed potatoes, fried potatoes, and my personal favorite: potatoes slowed cooked in spaghetti sauce. They would keep the entire family well fed throughout the whole year. It truly was a miracle to behold.

Thinking back on those special times makes me wonder how many other seeds I have planted in this life that have grown unseen in the hearts and minds of others. How many times has God used some little thing that I said or did to grow something beautiful? How many times has Heaven used these little seedlings to provide another’s soul with sweet sustenance?

Every single day of our lives we step out into the garden of this world. Every single day we plant seeds that can grow into something wonderful. We may never see the growth that comes from the kind words or loving acts we share but God does. I hope then that you always tend the garden around you with care. I hope that you plant only goodness, peace, and compassion in the lives of everyone you meet. I hope that everyday you help miracles to grow.

By Joe Mazzella