گاهي قهر كردن با كودك اثار سوئ بيشتري نسبت به تنبيهات كوچك فيزيكي دارد. وقتي ما با كودكمان قهر مي كنيم در حقيقت به او اين پيام را ميدهيم كه تو بي ارزش و بي مقدار هستي. انقدر بد و دوست نداشتني هستي كه حتي ترا تنبيه نميكنم چون از شدت نفرتم به تو نميتوانم به تو نگاه كنم يا با تو حرف بزنم. اين كودكان از شدت وحشت از طرد شدن، رها شدن، دوست داشته نشدن هميشه از خواست خود ميگذرند تا پذيرفته شوند و تاثيرات سو اين رفتار در بزرگسالي باعث وحشت از طرد شدن ميشود كه يا فرد به بقيه ميچسبد يا به كسي نزديك نميشود تا درد طرد شدن او را از پا نيندازد.
وقتي با سكوت فرزندتان را تنبيه ميكنيد در حقيقت به او هيچ شانسي نميدهيد كه از خود دفاع كند يا حتي بداند شما چه حسي داريد يا حتي از چه ناراحتيد. سكوت پدر و مادر و خشم خفته انها براي كودك بسيار وحشتناك است. قهر كردن با كودك به او اين پيام را ميدهد كه او در اين دنيا تنهاست ودنيا جاي امني نيست. 

به جاي قهر كردن با كودك، با او از انچه شما را ازرده و كار اشتباهي كه او كرده سخن بگوييد. اگر عصباني هستيد به او بگوييد نياز به زمان داريد تا اروم شويد و   برمي گرديد تا صحبت کنید .

دکتر هلاکویی