طبق آمارهای موجود، بازدید از پارک‌ها و جنگل‌های ملی در آمریکا، به نسبت دهه‌ی ۸۰ میلادی و پیش از آن بسیار کاهش یافته است.

در گذشته، کودکان شیفته‌ی بیرون رفتن از خانه، بالا رفتن از درختان، گرفتن ملخ و پریدن در نهر بودند. اما امروزه دیگر کودکان به این فعالیت‌های پرجنب‌وجوش علاقه‌مند نیستند.

علاوه بر وابستگی شدید به فن‌آوری، عامل دیگری که مانع بیرون رفتن کودکان از خانه می‌شود ترس آن‌ها از ارتفاع، حیات‌وحش و هر آن چیزی است که به طبیعت مربوط می‌شود.

بنا بر پژوهش‌هایی که موسسه‌ی نشنال تراست (National Trust) در انگلستان انجام داده است، امروزه زمانی که کودکان صرف بازی‌های خارج از خانه می‌کنند، نصف زمانی است که والدین آن‌ها صرف این فعالیت‌ها می‌کرده‌اند. با آن‌که بیش از پیش والدین به اهمیت ارتباط کودکان با طبیعت پی ‌برده‌اند، اما به نظر می‌رسد کودکان در این موضوع چندان با آن‌ها هم‌فکر نیستند. مطالعات نشان می‌دهد والدین امروز، در دوران کودکی خود حدود ۸ ساعت در هفته را به بازی‌های بیرون از خانه اختصاص می‌دادند؛ درحالی‌که کودکان امروز تنها ۴ ساعت در هفته را به این موضوع اختصاص می‌دهند.

این موسسه علاوه بر انتشار نتایج پژوهش خود، فهرستی از ۵۰ کاری که کودکان می‌توانند پیش از ۱۲ سالگی انجام دهند را نیز منتشر کرده است. این فعالیت‌ها شامل بازی در بیرون از خانه، تعامل با طبیعت به روش‌های گوناگون مانند بالا رفتن از درخت، ساخت یک پناهگاه طبیعی، صید حشرات، خیال‌پردازی در طبیعت و غیره است.
والدین در افزایش رابطه‌ی کودکان با طبیعت نقشی حیاتی دارند. زمانی که کودکان به سن نوجوانی می‌رسند، ممکن است تصور کنند صرف زمان در طبیعت دیگر چندان برای سن آن‌ها مناسب نیست. در این دوره والدین با حفظ ارتباط خود با کودکان و بردن آن‌ها به دل طبیعت، می‌توانند رابطه‌ی آن‌ها را با طبیعت حفظ کنند.