وقتي كودكان كوشش و تلاش نشان مي‌دهند ...

كوشش آنان را تأييد نمائيد. توجه كنيد، بنگريد، لبخند بزنيد و لمس نمائيد. وقتي كودكان مي‌كوشند فضيلتي را كسب كنند، به مقدار زيادي انعكاس نساز دارند. آن‌ها محتاجند كه بشنوند رفتارشان چگونه به نظر مي‌رسد، علاقه‌مندند كارشان موردتوجه و پذيرش واقع شود.

نشانه‌هاي جهد و تلاش را دريابيد و به ان پاداش دهيد، نه با يك شكلات يا شريني، بلكه با نگاهي پذيرا، لبخندي زيبا و يا نوازشي گيرا. ولي نبايد مستمراً هرآنچه را بچه‌ها انجام مي‌دهند و موجب خشنوديتان مي‌شود تصديق و تأييد نمائيد. اين امر موجب وابستگي شديد به پذيرش و تأييد مي‌گردد. به جاي آن در لحظاتي كه كودك در مقابل تلاشش، انصافاً مستحق تشويق است، تأييد مخصوص خود را از او دريغ مداريد. اين چيزي است كه به قدرت دروني و عزت نفساني منجر و منتهي مي‌گردد. كودكان نسبت به عدالت و احترامي كه شما در واكنش‌هايتان نسبت به آنان نشان مي‌دهيد بسيار حساسند. روح آدمي توانايي غريبي در تشخيص هالة حقيقت دارد. اطفال خود مي‌دانند چه وقتي كار خوب انجام مي‌دهند و چه هنگامي شايستة پاداش به صورت تحسين و تأئيدند. شايد به همين علت باشد كه برخي كودكان نسبت به تحسين ناروا و بيش از حد، بسيار آشفته و عصبي مي‌شوند. غلو در تحسين همانقدر براي روح حساس آنان آزارنده است كه تحقير و تنقيد. و هنگامي‌كه فضائل در كانون تصديق و تشكر قرار گيرد، كودكان مؤثرترين انعكاس ممكن را دريافت مي‌دارند.

بر گرفته از کتاب راهنمای فضائل