* در سال 1973 یعنی مصادف با صدمین سال نزول کتاب مستطاب اقدس بیت العدل اعظم خطاب به همه پادشاهان و رؤسای امور کشور های مختلف مجموعه ای از الواح نازله از قلم حضرت بهاءالله خطاب به رؤسا و ملوک را که در کتابی تحت همین عنوان جمع آوری شده بود ارسال نمودند و همه پادشاهان را به پذیرش دیانت بهایی و حرکت در مسیر خدمت و اتحاد و صلح جهانی نمودند. متاسفانه پادشاه ایران محمد رضا شاه پهلوی که او هم مانند ناپلون در اوج غرور بود در سال 1354 که لوح سلطان را ایادی فقیدامرالله دکتر جیاگری به نمایندگی از طرف بیت العدل اعظم به ایران آورده بودند که به او هدیه کنند قبول نکرد و گفته بود ببرید اینرا. این آخوند کراواتی ها (منظورش بهایی ها بود) دیگر از من چه میخواهند من که همه کار برای آنها کرده‌ام ببرید ببرید لذا اینچنین محمد رضا شاه  نیز همچون پدرش از پذیرش این پیام و هدیه ارزشمند سر باز زد و به تمام سفارت خانه ها نیز اعلام نمود که از دریافت هرگونه مطلبی از بهاییان خودداری نمایند. بهاییان نیز به ناچار به دیدار فریدون هویدا که نماینده ایران در سازمان ملل متحد بود رفته و از او شنیدند که اعلیحضرت دستور مستقیم داده اند که به هیچ عنوان چیزی از بهاییان قبول نکند.

آری بار دیگر این موهبتی که می‌توانست به عنوان بزرگ ترین دستاورد برای حکومت ایران و کشور ایران باشد از ایران رخت بر بست و عواقب عدم توجه به این پیام نیز گریبان حکومت پهلوی را برای باری دیگر گرفت...

آری اگر این پادشاهان از امر الهی سربرنمی‌گرداندند و همچون کورش بزرگ در راه صلح و وحدت عالم انسانی و ترویج پیام الهی گام نهاده بودند به حتم یقین سرنوشت آنها و کشور ایران و تمامی شهرها و روستاهای ایران امروز چیز دیگری بود...