نقش پدر در تربيت كودك بعد از مادر، پدر در رشد و تربيت كودك نقشي مهم و ارزنده دارد. برخلاف آنچه بعضي از پدران مي‌پندارند تربيت كودك تنها وظيفه مادر نيست بلكه وظيفه پدر و مادر هر دو است. بيان حضرت عبدالبهاء. مبني بر «اول مربّي طفل بودن مادر» بدان معني نيست كه پدر در اين زمينه وظيفه‌اي ندارد، بلكه بالعكس در آثار دیگرشان تصریح می فرمایند که پدر و مادر هر دو مسئول تربيت فرزندان خود هستند. ازجمله مي‌فرمايند: «بر پدر و مادر فرض عين است كه دختر و پسر را به نهايت همّت تعليم و تربيت نمايند...»

و همچنین می فرمایند : « هر كودك در بدو طفوليت مانند شاخة تر و تازه است و در تحت تربيت مادر و پدر بهرقسم كه خواهند تربيت نمايند.....» مجموعه نصوص تربيتي ص6 مفهوم اصلي اين است كه پسران و دختران، هر دو بايد از تعليم و تربيت برخوردار گردند بر مادر و پدر فرض است كه آنان را تحت تعليم و تربيت قرار دهند. اگر به دلائلي آنها نتوانند از عهدة اين وظيفه ی حتميه برآيند جامعه بايد در اين خصوص اقدام كند و وسائل لازم را در جهت پرورش اطفال فراهم آورد. به عقيدة «اريك فروم» همانگونه كه مادر مظهر دنياي طبيعي كودك است پدر مظهر دنياي فكري اوست و او را به عالم نظم و قاعده و حقيقت سير مي‌دهد. ارتباط عاطفي كودك با پدر معمولاً از يك سالگي به بعد تدريجاً محكم مي‌شود و در پنج سالگي به حدّ اعلاي خود مي‌رسد. نياز كودك به حمايت پدر بسيار قوي است او پيوسته پدر خود را تواناترين، شايسته‌ترين و لايق‌ترين فرد مي‌داند و پدر در نظر وي حامي و پشتيبان خانواده، نمادي از نيرو و فعاليت جلوه مي‌نمايد. و از اين روي رفتار و اعمالش را تقليد مي‌كند.