نوزاد آدمی  به  محض اینکه دیده به جهان می گشاید شروع  به کسب تجربه در محیط جدید زندگی خود می نماید ،  و از هفته های پس از تولد ،  تقلید کردن از رفتار دیگران را آغاز می کند و  این تقلید از اواخر سال اول و آغاز سال دوم زندگی به نحو بارزی نمودار می گردد . یک کودک فی النفسه خوب وبد را نمی شناسد و از ارزشهای اخلاقی و معنوی خبر ندارد و قادر به درک این گونه مفاهیم نیست .
نیازهای کودک باید توسط دیگران به ویژه مادر ارضا شود . لذا نخست ارزش های مورد قبول مادر را از راه تلقین وتقلید می آموزد . ( تقلید عبارت است از تکرار اعمال و حرکات دیگران و تلقین پذیری یعنی پذیرفتن خوی و نگرش دیگران ،  قلمرو تقلید اعمال و رفتار است و قلمرو تلقین ، احساسات ، خوی ها و نگرش ها است)
برای اینکه در اطفالمان ارزشهای اخلاقی وصفات روحانی پرورش دهیم ، باید همیشه در حالت دعا واستدعا به خداوند توجّه نمائیم . والدین باید هر روز برای فرزندان خود دست به  دعا پردازند.

هوالله
خداوندا این طفل صغیر را در آغوش محبتّت پرورش فرما و ازثَدی عنایت شیر ده . این نهال تازه را در گلشن محبتت بنشان و به رشحات سحاب عنایت پرورش ده، از اطفال ملکوت کن و به جهان لاهوت هدایت فرما ، توئی مقتدر و مهربان و توئی دهنده و بخشنده و سابق الانعام  .