ورود کاربر

جملات تربیتی

براي اين نيست كه چون اطفال را دوست مي داريم آنها عزيز هستند بلكه براي دوست داشتن آن روح لطيفي كه در اطفال است ،آنها عزيز هستند

عشق به خدا

پدران و مادران به اين مطلب واقفند كه يكي از اولين مسئوليت‌هاي آنها آنست كه به فرزندان خود عشق به خداوند و عشق به مظاهر مقدسه الهيه را بياموزند. پدر و مادر معمولاً در مورد مسائل روحاني مانند نماز و دعا با لحني طبيعي و بسيار ساده صحبت مي‌كنند و زندگي روزانه آنها با توكل به خدا و شكرانه نسبت به آنچه كه خداوند به آنها عطا كرده است همراه است. در چنين محيطي درك و فهم كودك نسبت به مسائل افزايش مي‌يابد و طفل خود را در اهداف و فعاليت‌هاي روحاني خانواده سهيم مي‌نمايد. زندگي پدر و مادر بايد طوري باشد كه ايمان واقعي به جاي قول و حرف در اعمالشان جلوه نمايد تا سرمشقي براي اطفال باشد. «اين اطفال را با نصايح الهيه تربيت كنيد. از همان آغاز كودكي عشق الهي را در قلوبشان بارور سازيد تا آنكه در زندگاني خود خشيه‌الله را ظاهر و باهر سازند و به فضل الهي اطمينان داشته باشند.» اوقات آرامي وجود دارد كه خانه در كمال سكوت و آرامش است و به اين ترتيب به دعا، مناجات، تفكّر و مطالعه منتج مي‌گردد. مناسب است كه قفسه‌‌هاي خانه از تعداد زيادي كتب در موضوعات مختلف مانند تاريخ، جغرافي، هنر، شعر، افسانه، فلسفه، اديان و غيره پرشده باشد. اين فضا كمك مي‌كند كه افراد به مطالعه تشويق شوند. وقتي والدين مطالعه را دوست دارند كودكان نيز خواندن را دوست خواهند داشت. حضرت عبدالبهاء مي‌فرمايند: خانة من خانه صلح و آرامش است خانة من خانة وجد و سرور است. خانة من خانة‌خنده و شادماني است. هركس از درهاي اين خانه وارد شود، بايد با قلبي مسرور خارج شود. شكل ظاهري خانه منعكس كنندة ماهيت و خصلت روحاني آن است. بهتر است تصاوير زيبا بر ديوارها نصب گردد، وسايل خانه رنگارنگ و راحت باشد. در صورت امكان، گُلهاي تازه روي ميز قرار گيرد، كتابهايي براي مطالعه آماده باشد، گوشه‌اي آرام مخصوص دعا و تفكّر در نظر گرفته شود. هميشه خانه را مرتّب و منظم نگاه داريد. خانه‌ ی شما خانة زيبائي، آرامش، پاكيزگي، شادماني و خنده، دعا و خدمت باشد. محیط خانه مهمان نوازانه باشد و درهاي آن را به روي همه باز نگاه‌داريد، زيرا كه هيچكس غريبه محسوب نمي‌شود.

وحدت و توافق والدین در مسائل تربیتی


نگارش : شبستان
كودكان همواره از نظر جسمي، فكري و روحي در حال رشد و تعالي هستند. ذهن اطفال فرا گيرنده است . تحقيقات نشان داده است كه مغز كودكان حتي قبل از تولد، شروع به يادگيري مي كند و پدر و مادر به عنوان اولين مربيان ، نقش مهمي در آموزش رفتارهاي صحيح دارند . به عبارت ديگر " تربيتي كه طفل در قدم اول از پدر و مادر خود كسب مي كند  ، قوي ترين و محكم ترين اساس  براي رفتارهاي آتيه او خواهد بود"
هر طفل ، در هنگام تولد از سر حد كمال بسيار دور است و نيازمند آن است كه رفتارهاي صحيح را از طريق والدين خود بياموزد مثل نظم و انضباط، اطاعت و احترام ،مسئوليت پذيري و بسياري از رفتارهاي مطلوب ديگر.
اصولا روشها و فنون تربيتي متفاوتي براي اين منظور وجود دارد اما موفقيت در كاربرد آنها  ، مستلزم وجود وحدت و تفاهم  بين پدر و مادر است، رعايت این نكته از اهميت و ضرورتي فوق العاده برخوردار مي باشد .

آموزش کودکان توسط والدین

آموزش کودکان موضوعی است که همواره ذهن پدر و مادرها را به خود مشغول می کند .آنها مایلند بدانند چه کسی و چه جائی برای آموزش کودکشان بهترین است. متاسفانه تعداد معدودی از والدین به نقش خود در آموزش کودک به عنوان مربی اولیه واقف هستند.

اغلب والدین گمان می کنند آموزش کودک در منزل کاری دشوار و زمان بر است . به همین دلیل ترجیح می دهند اوقات کودک را حتی از سالهای اولیه با ثبت نام در مهد کودک و یا کلاسهای متنوع پر کنند .به این امید که فقط مربی می تواند به کودک آموزش دهد ویا آموزش کودک مختص محیط های آموزشی است.اگر چه نقش مربی متخصص و محیط های آموزشی مناسب در یادگیری کودک دارای اهمیت خاصی است اما نباید وظیفه و توانایی والدین در این امر مهم نادیده گرفته شود . کودک در سالهای اولیه عمر خود در برقراری ارتباط اجتماعی بطور کامل ناتوان و به شدت نیازمند توجه وحمایت و مراقبت مادر است.از طرفی اساس یادگیری کودک هم در همین سالها بنا می شود.

بچه ی من وحشتناکه !!!!!!!


نویسنده : آرام

بسیاری از والدین کودک خود را شیطان ،زلزله،عجیب و غریب، وحشتناک و غیر قابل تحمل معرفی می کنند.آنها از برقرار کردن رابطه ای خوب و دلپذیر با کودکان خود ناتوان هستند و غالبا عصبانی ، خسته ، ناامید و درمانده به نظر می رسند .تعدادی از این مادرها ابراز می دارند روزهایی وجود داشته که از شدت عصبانیت و درماندگی به خود یا کودک آسیب های جدی زده اند.

شکایت این والدین از رفتارهای منفی کودک مانند :زورگویی ،خرابکاری ،لجبازی ، ناسازگاری با کودکان دیگر و اعضای خانواده وحتی ناسزا گویی و کتک زدن والدین گرفته تا گریه و زاری و نق زدن های مکرر است .

پدر و مادر بودن