ورود کاربر

جملات تربیتی

اطفال در عالم طفوليت نمي دانندو لي مستحق نكوهش نيستند

تکنیک های مقابله با رفتار گستاخانه ی کودک

استفاده از واژه‌هاي مناسب وقتي فرزندمان جمله گستاخانه‌اي به كار برد با عصبانيت و نگاه خيره از او نپرسيم چي گفتي؟ چراكه معمولاًجواب اين سؤال «هيچي» است و به اين شكل يك مجادله بي‌نتيجه شكل گرفته است. بهتر است مستقيماً به جمله يا رفتار گستاخانه اشاره و احساس خود را راحت و با صلابت بيان كنيم. بهتر است از استفاده جملاتي كه سرزنش گونه بوده و واژه «تو» دارند بپرهيزيم و از جملات حاوي «من» استفاده كنيم. مثلاً به جاي «ساكت شو!»، «بي‌ادب!» و… از جملاتي چون «ناراحت شدم»، «رفتارت را نمي‌پسندم» و… استفاده كنيم چراكه استفاده از كلمه «تو» در وجود كودك نوعي دلخوري و در نتيجه لجاجت به وجود مي‌آورد. در پاره‌اي مواقع والدين با ديدن يا شنيدن رفتار يا گفتار گستاخانه كودكشان از فرط عصبانيت ناخواسته به پرخاشگري مي‌پردازند و جملاتي را به كار مي‌برند كه به هيچ وجه درست و بجا نيست، مثلاً مي‌گويند: «ديگر مادر تو نيستم» يا «ديگر تو را به ميهماني نخواهم برد». هيچ كدام از اين مواردي كه ذكر شد منطقي و قابل اجرا نيستند و زماني كه عصبانيتمان فروكش كند دوباره آنها را انجام مي‌دهيم، پس بهتر است با آرامش تنبيه‌ها و پيامدهايي قابل اجرا و محدود براي كودكمان در نظر بگيريم. اگر از روي عصبانيت يا غفلت ناسزايي از دهانمان خارج شد يا حركت گستاخانه‌اي از ما سر زد حتماً بابتش از كودكمان معذرت‌خواهي كرده و برايش توضيح بدهيم كه اشتباه كرده‌ايم، سپس با زباني مؤدبانه و بياني منطقي دوباره حرفمان را بيان كنيم. توجه، ابزاري قدرتمند در دست‌هاي والدين است. كودكان ما نياز عميقي به توجه والدين خود دارند و آنچه مشخص است اينكه توجه را بر بي‌توجهي ارجح مي‌دانند. توجه در مقابل رفتار گستاخانه يعني سرزنش و شكل‌هاي بدتر از آن همچون شماتت كردن كه ممكن است كودك آن را بر بي‌توجهي ترجيح بدهد، پس بهتر است چنانچه رفتار كودكمان بي‌خطر است با بي‌توجهي به او به تنبيهش بپردازيم و هرگاه آن رفتار نامطلوب را ترك كرد با توجه مثبت و نگاه محبت‌آميز و آميخته به لبخند او را تشويق كنيم. از زماني كه كودك زبان باز مي‌كند بايد كلمات مؤدبانه و سبك برخورد محترمانه را به او آموزش داد. بايد به كودكانمان معني عذرخواهي و تشكر را آموخته و كلماتي چون لطفاً، ببخشيد و ممنونم را به او آموزش بدهيم. هيچ حرفي آموزنده‌تر از عمل نيست. والدين بايد عامل به رفتارهاي نيكو باشند تا فرزندانشان نيز همچون خود آنها همان راه را براي دستيابي به سبك زندگي توأم با ادب، مهر و عطوفت ادامه دهند. نسرين مصدق

در انديشه فارابي و دوركيم

 تعلیم و تربيت يكي از مسائل مهم جوامع بشري است كه همواره مورد توجه انديشمندان و متفكران قرار گرفته. اين پژوهش در پي بررسي انديشه فارابي و دوركيم درباره تعليم و تربيتاست. هدف اصلي تحليل دلالت‏هاي تربيتي تفكر اين دو انديشمند و نتايج حاصل از آن بر روي جوامع بشري است. روش تحقيق به كار گرفته شده در اين پژوهش، روش «اسنادي» است كه ابتدا بر اساس مطالعه اسنادي به بررسي آراء و نظريات اين دو متفكر در زمينه تعليم و تربيت پرداخته، سپس بر اساس روش «تطبيقي و مقايسه‏اي» وجوه اشتراك و تفاوت آراء اين دو انديشمند مورد مداقّه و بررسي علمي واقع شده است. آنچه به عنوان نتايج اين پژوهش مي‏توان مطرح ساخت اين است كه هر دو متفكر از لحاظ شيوه تفكر در مكتب كاركردگرايي قرار مي‏گيرند و به انسان به عنوان موجودي اجتماعي مي‏نگرند. هدف فارابي از طرح انديشه تعليم و تربيت حصول سعادت و خوشبختي است كه جز از طريق «مدينه فاضله» ميسر نخواهد شد. اما هدف دوركيم از طرح اين مسائل، چگونگي دست‏رسي به حفظ نظم، ثبات و همبستگي افراد در جامعه است.