نحوه ی دعا خواندن 

امروز (12 جون 1912) صبح زود، اما نه آن قدر كه لازم بود، به اقامتگاه سركارآقا (در شهر نیویورك- م) رفتم. وقتی از خیابان اصلی وست اند (West End) به داخل خیابان هفتاد و هشتم پیچیدم، دیدم سركارآقا در فاصله ای نسبتاً دور، در حالی كه دامن ردایش در اطرافش شناور بود، داشت شتابان به سوی "باغ" خودش (پارك كوچكی در كنار رودخانه ی هودسن- م) می رفت. اما چندی نگذشت كه پیش ما بازگشت. در همین موقع، دوشیزه باكتون و یك دختر خیابانی فقیر یهودی هم وارد شدند. آن دختر، سراسر سیاه پوش بود و صورت كوچك رنگ رفته اش خیلی غم زده و فرسوده به نظر می رسید. من با لوا (كتسينگر) در آشپزخانه بودیم. وقتی صدای سركارآقا را شنیدم، با عجله به داخل هال رفتم و ديدم ایشان در كنار پنجره جلوس فرموده و آن دختر فقیر غم زده در سمت راستش و آلیس باكتون هم در سمت چپش نشسته اند. هیكل الهی او بر صحنه مسلط بود. نور آفتاب از پنجره به درون می تابید و به نحوی درخشـان، از ردا و دستار سفیدرنگ ايشان منعكس می گشت. سایه روشن های روی خطوط برجسته ی سیمایش نشان از سكون و آرامش داشت. دخترك فقیر یهودی داشت گریه می كرد. مولای مهربان با ملایمت تمام، در حالی كه از او استمالت می كرد، گفت: "محزون نباش، قصه نخور." دخترك به سخن آمد و گفت: "سه سال است برادرم در زندان است؛ او را به ناحق به زندان انداختند. كاری كه كرد تقصیر او نبود، او ضعیف بود و دیگران گولش زدند. او باید چهار سال دیگر هم در زندان بماند. پدر و مادرم همیشه افسرده و غمگین هستند. شوهر خواهرم هم چند وقت پیش مُرد. او تنها نان آور ما بود، و حالا ما هیچ حامی و پشتیبانی نداریم." مولایم گفت: "تو باید به خدا اعتماد كنی." دخترك هق هق كنان گفت: "اما هرچه بیشتر اعتماد می كنم اوضاع بدتر می شود." او گفت: "امّا تو هرگز اعتماد نكرده ای." دخترك گفت: "ولی مادرم همیشه كتاب مقّدّس و مزامیر حضرت داود می خواند. خدا نباید او را فراموش كند. من هم مزامیر می خوانم. هر شب قبل از خواب، مزمار نود و یكم و مزمار بیست و سوم را می خوانم و دعا هم می كنم." سَروَرم گفت: "دعا كردن به معنی خواندن مزامیر نیست. دعا كردن اعتماد به خداوند است؛ تسلیم به ارده ی او در جمیع امور است. تسلیم باش، آن وقت اوضاع برایت تغییر خواهد كرد. والدین و برادرت را به دست خدا بسپار. اراده ی خدا را دوست بدار. كشتی های قوی مغلوب طوفان دریا نمی گردند، بلكه بر امواج سوار می شوند! حال تو هم یك كشتی قوی باش و نه یك قایق در هم شكسته."