یا جمال قدم دری بگشا

بر احبّا گشایشی بنما

همه پروردگان مهر تو اند

مهر بانا عنایتی فرما

همه ی راهها به ما بستند

تو رهی نو به روی ما بگشا

روزها سرد و سخت می گذرد

باب آسایشی به ما بخشا

ما ستایندگان نام تو ایم

زنگ غم از قلوب ما بزدا

بی مرور نسیم الطافت

همه پژ مرده ایم و رو به فنا

یا جمال قدم چهل سال است

که گرفتار رنجشیم و بلا

هر دمی در غمی گرفتاریم

هر نفس مبتلا به رنج و عنا

گاه نالان ز حال مسجونین

گاه گریان ز خنده ی شهدا

شام دلواپسیم و چشم به راه

ز هجومی دگر به خانه ی ما

صبحدم منتظر که باز آیند

و بگیرند هر یک از مارا

یا جمال قدم بس است بس است

گرد باد بلای غم پالا

صبر ایّوب نیز اینهمه نیست

دیگر اینک در رخا بگشا

قسمت میدهم به حزن فراق

به چنین روز آسمان فرسا

به چنان رنجها که میبردی

به چنین عشق پاک آتش زا

که ز بیداد اساس برفکنی

داد را در جهان کنی بر پا

بگشایی به اصبع قدرت

بر احبّآی خویش باب رخا

تا به جان نرد خدمتت بازیم

همه در منتهای جذب و ولا

ح-صادق زاده

97.3.8