ما مکلّف به احکام کتاب اقدس هستیم و، به نصّ قاطع، ممنوع از ادنی تعرّض. بلکه مأمور به مهربانی و محبّت و وفا و صفا با هر امّت و ملّت و اطاعت حکومت و صداقت به سریر سلطنت و عدم مداخله در امور سیاست؛ حتّی محاوره و مکالمه در این خصوص جائز ندانسته به هیچ وجه یعنی تعلّق به این امور نداریم.

وظائف اصلیه ما عرفان حضرت کبریا و ایقان به وحی مُنزَل از سماء و عبودیت آستان ابهی و عبادت حقّ به خلوص و انجذاب وجدانی و الفت با جمیع افراد انسانی در نهایت صدق و مهربانی و آشتی و راستی و حقیقت‌پرستی و آنچه مادون آن تعلّقی به عالم جان و وجدان ما نداشته و ندارد.

فرض نمائیم که اگر اهل شهری جمیع آشنا گردند و بیگانه معدودی قلیل و در نهایت عداوت و بغضا؛ با وجود این یارانِ آشنا را محبّت باید و

مدارا شاید که نهایت رعایت مجری دارند و چشم از خطا بپوشند و بر عطا بیفزایند اینست نصوص الهیه و مادون آن لاینبغی لأهل العرفان ع‌ع (مکاتیب عبدالبهاء، ج4، ص31